Nadrabiam zaległości w pakowaniu zamówień, które powstały w czasie mojego zapalenia korzonków. I aby oderwać się od papieru, nożyczek, pudeł i taśmy klejącej pomyślałam, że dobrze mi zrobi wstawienie zdjęć następnej pracy i napisanie kilku słów na blogu.
Pomyślałam, że czas najwyższy popracować z dużą szkatułą. Wzięłam na warsztat największa jaką miałam (40/32/20). Malowanie nie trwało długo ale wycinanie wzorów z dwóch arkuszy papieru..... tylko 3 dni. Później był czas na komponowanie... I to była wielka radocha. Przekładanie, układanie, zdejmowanie, nakładanie... itd. Jak dopasowywanie do siebie poszczególnych elementów puzzli. Po przyklejeniu pozostał ostatni etap. Moim zdaniem najdłuższy ... LAKIEROWANIE ...
Po którejś warstwie lakieru (już nie pamiętaj po której, ale było już ich bardzo dużo)nie wytrzymałam i odstawiłam szkatułę by odpoczęła ode mnie. A po miesiącu klientka, która przyszła do mnie po anioły, stwierdziła, że weźmie ją na prezent dla swojej szefowej.
I rozpoczął się maraton lakierowania i szlifowania... lakierowania i szlifowania...
Z ostatnią warstwą (która miała być ostatnim muśnięciem pędzla, wypieszczeniem powierzchni) miałam przygody i kładłam ją 3 razy ponieważ najpierw przyczepił się mój włos, później włos z pędzla a nawet dwa, a na koniec przykleiła mi się mucha, która obudziła się w środku zimy. Wszystko to działo się w nocy na dzień przed przyjściem klientki. Ale najważniejsze, że udało mi się doprowadzić szkatułę do stanu, w którym mogła pójść w Świat. Wiem, że powinnam jeszcze nad nią popracować ... ale ...
P.S.
Dno wylałam żywicą szklącą, z którą uwielbiam pracować :) :) :)
Czas na zdjęcia, które nawiasem mówiąc były robione na parę minut przed jej odebraniem.
